Το 1099,η Ιερουσαλήμ καταλήφθηκε από τους Σταυροφόρους. Όπως ήταν φυσικό, πολλοί Χριστιανοί ήθελαν να προσκυνήσουν τον τόπο όπου σταυρώθηκε ο Χριστός.
Το ταξίδι όμως ήταν μακρύ κι επίμονο και ελλόχευε πάντοτε ο κίνδυνος επιθέσεων από αλλόθρησκους.
Το Τάγμα των Περιθαλπόντων Μοναχών, φρόντιζε τους άρρωστους προσκυνητές στην Ιερουσαλήμ, ωστόσο δεν υπήρχε καμία στρατιωτική προστασία.
Έτσι το 1119, ο Hugues de Payens (περ. 1070-1136), ένας ευγενής από την Καμπανία, μαζί με άλλους οχτώ ιππότες, κυρίως από οικογένειες ευγενών, ίδρυσαν το Τάγμα των Φτωχών Ιπποτών του Χριστού και του Ναού του Σολομώντα.
Πήραν το όνομά τους από το κατάλυμά τους στην Ιερουσαλήμ, κοντά στο τέμενος του Αλ Ακσά στο Όρος του Ναού, που υποτίθεται ότι είχε χτιστεί πάνω στα ερείπια του Ναού του Σολομώντα.
Ο αριθμός των Ιπποτών αυξήθηκε πολύ γρήγορα. Το 1130, υπήρχαν περίπου 300 σε ολόκληρη την Παλαιστίνη. Η επίσημη αναγνώριση του Τάγματος, έγινε το 1128 στη Σύνοδο της Τρουά (ΝΑ του Παρισιού).
Αυτό οφείλεται κυρίως στην παρότρυνση του Κιστερκιανού ηγουμένου Βερνάρδου του Κλερβό (1090-1123), ο οποίος συνέταξε τον κανόνα του νέου Τάγματος, καθώς μέχρι τότε ίσχυε ο Κανόνας του Αυγουστίνου.
Οι Ιππότες του Χριστού ήταν το μόνο θρησκευτικό Τάγμα που είχε αφιερωθεί ειδικά στη μάχη. Έπαιρναν τον συνήθη μοναστικό όρκο για ένδεια, αγνότητα και υπακοή. Πήγαιναν όμως ένα βήμα παραπέρα, καθώς απαγορευόταν γι’ αυτούς οποιαδήποτε σεξουαλική δραστηριότητα.
Η γοητεία που ασκούν μέχρι σήμερα οι Ιππότες του Χριστού, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, σε πεποιθήσεις και πρακτικές που τους απέδωσαν ορισμένοι συγγραφείς.
Γράφτηκε ότι ήταν αφοσιωμένοι στη Μαρία Μαγδαληνή. Ωστόσο, ξεχωριστή αφοσίωση έδειχναν μόνο στη Θεοτόκο.
Χαρακτηριστικά:
Η λεπίδα αποτελείται από 420 ανοξείδωτο χάλυβα
Τα διακοσμητικά στοιχεία της σπάγγας έχουν χρυσό χρώμα.
Μήκος λεπίδας 25 εκ
Συνολικό μήκος 37,5 cm
Συνολικό μήκος με θήκη 40 cm
